Asociación Sociocultural Amigos de San Francisco de Asís (ASAFA) - Alumnos do Seminario Franciscano de Herbón
sábado, 21 de setembro de 2024
De campamento no Convento
Actividade aberta á mocidade
De campamento no Convento
No Convento de Herbón, a serenidade que predomina durante o resto do ano esvaece entre a primavera e o outono, dando paso a unha vibrante actividade, especialmente intensa nos meses de verán. A partir de maio, as instalacións acollen a máis de 500 persoas, que participan en campamentos e programas de convivencia xuvenil organizados tanto polo Concello de Padrón como por entidades doutros puntos da comarca. A beleza e singularidade do entorno natural do convento atrae tamén a grupos organizados por axencias de turismo e asociacións xuvenís de toda Galicia e incluso de fóra.
O convento dispón de completas e amplas instalacións que se adaptan perfectamente ás necesidades destes grupos. Conta con tres grandes salas para durmir en literas, ademais dun espazo exterior onde algúns participantes optan por acampar. Os monitores dispoñen de cuartos propios, e hai baños amplos e ben equipados, xunto a dúas cociñas. O comedor, cunha capacidade de ata 250 persoas, é un dos espazos centrais, mentres que os salóns polivalentes facilitan a realización de actividades lúdicas e educativas.
A piscina ao aire libre é, sen dúbida, un dos grandes atractivos, especialmente nos días máis calorosos. Ademais, os rapaces poden desfrutar dun extenso patio para xogos, pistas deportivas e un pequeno monte que ofrece un paraxe natural ideal para excursións e roteiros. A variedade de actividades, como talleres, xogos, representacións teatrais e festas, converten o Convento de Herbón nun destino moi valorado polos organizadores.
A combinación entre un entorno natural privilexiado, instalacións confortables e unha ampla oferta de actividades fai deste lugar un espazo clave para a mocidade durante os meses estivais, favorecendo non só o lecer, senón tamén a creación de lazos sociais e o aprendizaxe en convivencia.
👉 Beneficio especial para socios de ASAFA
Os cativos vinculados aos socios de ASAFA, xa sexan fillos ou netos, desfrutan de condicións especiais, como unha redución nos custos e prioridade na reserva. A secretaría da asociación encárgase de realizar as xestións necesarias para os compañeiros interesados.
Hay lugares en la
vida que no solo son puntos en un mapa, sino espacios sagrados en el corazón.
Para aquellos que alguna vez cruzaron los umbrales del Seminario Franciscano de
Herbón, este rincón de Galicia es uno de esos lugares. Un espacio que, lejos de
ser simplemente una institución educativa, se convirtió en un hogar, un
santuario donde se forjaron amistades eternas y se adquirieron valores que aún
hoy iluminan nuestras vidas.
Cada año los
antiguos alumnos de este centro nos reunimos en un reencuentro que es mucho más
que una mera celebración. Es un regreso a la fuente, un volver a nuestras
raíces, a ese "Herbón" que habita en lo más profundo de nuestros
corazones. Este acto anual, canalizado a través de la Asociación Sociocultural
"Amigos de San Francisco de Asís" (ASAFA), es una oportunidad única
para reconectar, no solo con nuestros compañeros, sino también con nosotros
mismos, con ese joven soñador que alguna vez fuimos.
El himno de la
fraternidad
El himno de los
antiguos alumnos del Seminario es un canto que resume en sus versos la esencia
de lo que significa volver a Herbón. "Cumplidos los años de caudal de la
vida, volvemos como pródigos a incógnita acogida", dice la primera
estrofa, evocando el regreso al hogar después de haber recorrido el camino de
la vida. No importa cuánto tiempo haya pasado, cuántas canas nos cubran la
cabeza o cuántas arrugas surquen nuestro rostro. Volver a Herbón es volver a la
juventud, a esa época dorada en la que el mundo estaba lleno de posibilidades y
todo parecía al alcance de la mano.
Este himno no
solo es una melodía que cantamos con fervor en nuestros reencuentros, sino un
recordatorio constante de que las experiencias compartidas en Herbón son un
lazo indisoluble que nos une para siempre. En cada verso, se encierra la
nostalgia, pero también la esperanza de que ese reencuentro anual no sea solo
un acto de memoria, sino una renovación de nuestros lazos fraternos.
La enseñanza que perdura
En Herbón (Castroverde, Ponteareas, Compostela, Louro...), no
solo se nos enseñó a latín, lengua, ciencias y religión; se nos enseñó a vivir.
Los franciscanos, con su ejemplo y sus palabras, nos inculcaron valores que
siguen siendo la brújula que guía nuestras vidas: la humildad, la solidaridad,
el amor por la naturaleza y el compromiso con el prójimo. Estos valores son los
que ASAFA promueve a través de sus actividades, manteniendo viva la llama de la
fraternidad que encendieron nuestros maestros.
Los encuentros
que organizamos no solo son momentos para recordar el pasado, sino para
reflexionar sobre el presente y el futuro. Las personas que voluntaria y desinteresadamente
impulsan ASAFA, con su inquebrantable dedicación, posibilitaron que la
asociación sociocultural fuera la batuta que ha dirigido la vida social del
colectivo, creando espacios donde seguimos cultivando esa fraternidad que
germinó en los patios y aulas de Herbón.
Volver a Herbón, como
la primera vez
"Volver a
Herbón, volver, es lo que yo quisiera", resuena en cada reencuentro el
estribillo del himno. Y es que, aunque hayan pasado décadas desde la última vez
que cruzamos las puertas del seminario como estudiantes, cada regreso es como
la primera vez. La emoción es la misma, la ilusión sigue intacta, y el vínculo
que nos une se fortalece con cada abrazo, con cada anécdota compartida.
Hoy, al
prepararnos para el próximo reencuentro, sentimos esa mezcla de nostalgia y
alegría que nos embarga el alma. Somos peregrinos que regresan a su franciscana
infancia, buscando en cada rincón del viejo seminario ese regalo del ayer, ese
tiempo sin distancia donde aún éramos niños, donde aún todo era posible.
Este 31 de
agosto, cuando nos reunamos una vez más, no solo celebraremos el pasado, sino
que renovaremos nuestro compromiso con los valores y la fraternidad que nos
unen. Porque volver a Herbón no es simplemente regresar a un lugar físico; es
volver a ser parte de algo más grande que nosotros mismos, es volver a
sentirnos hermanos.
Así, juntos,
seguiremos cantando nuestro himno, con la esperanza de que esta fraternidad que
nos une nunca se apague, y que cada reencuentro nos llene de la misma emoción
que sentimos "como la vez primera".
En 2015, Hospital Real, unha popular serie emitida
pola Televisión de Galicia, foi gravada en varios lugares históricos e naturais
de Galicia, destacando entre eles o Convento de Herbón e o Hostal dos
Reis Católicos en Compostela. Esta produción televisiva, ben acollida polo
público, combinaba misterio, aventura, romance e elementos históricos, o que
axudou a dar visibilidade ao patrimonio cultural do antigo Seminario
Franciscano situado nas beiras do Río Ulla.
A historia do convento
O Convento de Herbón foi fundado en 1396 por Frei Gonzalo
Mariño e Frei Pedro Nemancos en terreos doados polos cóengos de Iria Flavia.
Ata o ano 1700, foi un lugar de retiro para os frades, coñecido inicialmente
como convento de San Francisco e, posteriormente, como convento de San Antonio,
nome co que se lle coñece desde o século XVI.
A partir de 1701, o convento converteuse nun colexio de
misións, onde os relixiosos pasaban polo menos dous anos antes de partir
cara ás misións en América. Herbón funcionou como tal ata a desamortización
de 1835. Para adaptarse a esta nova función, o convento foi practicamente
reconstruído, cunhas obras que finalizaron en 1767.
O século XIX foi unha época turbulenta para o mosteiro. En
1809, sufriu o saqueo das tropas napoleónicas. Coa restauración
absolutista en 1814, e de novo en 1823, o convento foi utilizado como cárcere
para clérigos liberais. A desamortización de 1835 supuxo a exclaustración
dos frades, pero o convento foi salvado da ruína grazas á intervención do
Concello de Padrón, que o administrou ata 1865. O concello arrendaba o convento
e a horta por períodos de tres anos, coa condición de conservalo intacto e non
talar o bosque.
Durante vinte anos, o convento foi rexido polo Arcebispado
de Santiago, que estableceu alí un seminario menor. En 1885, os frades
regresaron a Herbón e, seis anos despois, fundaron o Seminario Franciscano,
dando comezo á súa historia como centro educativo, que rematou recentemente, en
1991.
Nas aulas do Seminario Franciscano de Herbón estudaron
milleiros de alumnos ao longo dos dous últimos séculos, a maioría deles
procedentes de Galicia, pero tamén de Asturias, León e Zamora.
O patrimonio do convento
A maior parte do convento data do século XVIII, agás o
claustro, o comedor dos frades e os dormitorios, que son anteriores. O edificio
está construído nun estilo austero e funcional, cunha notable ausencia
de elementos decorativos. No entanto, no interior consérvanse valiosos
retablos, esculturas e pinturas.
A igrexa, construída entre 1705 e 1722, é unha nave de cruz
latina con bóvedas de cantería sobre arcos de medio punto. Na sobria fachada
destaca o lucernario e o campanario. No interior, gárdanse pezas marabillosas,
como o órgano, datado na primeira metade do século XVIII e completamente
reformado en 1923, así como os seus nove retablos.
O retablo maior, obra de Xacinto Barrios, data de 1708 e
segue os canonees do barroco. Aquí atópanse as tallas de San Francisco e Santo
Antón, realizadas por Xosé Gambino, un dos grandes mestres do rococó
galego, quen en Herbón creou algunhas das súas obras mestras. Os
retablos da Dolorosa, da Virxe de Guadalupe, de San Diego, de San Francisco e
de San Luís tamén son do século XVIII. No século seguinte, en estilo
neoclásico, talláronse os retablos do Sagrado Corazón e da Virxe de Fátima. O
retablo de San Bieito é unha adaptación de 1972 dun retablo anterior.
A parte máis antiga do convento é o claustro, que data de
1629, cunha reforma realizada no século seguinte. É de estilo renacentista,
moi sinxelo, cun cruceiro no centro do patio e unha serie de retablos nas súas
alas, entre os que destaca o do Sagrado Corazón, de estilo barroco. A
sancristía é un dos espazos máis notables, coa súa peculiar bóveda esquifada.
Outros elementos destacados do convento, todos eles do século XVIII, son o
segundo claustro, o comedor, a sala gardanal e a imaxe de San Francisco
"botando auga polo peito", situada no adro da igrexa.
Hace quince años, en los primeros días de la segunda quincena de agosto de 2009, nos dejó Fray Antonio Tembra Gómez. Una década después, en los últimos días de septiembre de 2019, inauguramos un monumento en su memoria en el Convento de Herbón, en el marco de una jornada en la que varios de sus antiguos alumnos recordaron las cualidades, valores y virtudes que definieron a este maestro franciscano.
Monumento a la memoria de Fray A. Tembra
En el vasto panorama de la educación, donde innumerables
figuras han dejado su marca, hay maestros cuya influencia trasciende el simple
acto de enseñar, convirtiéndose en guías espirituales y morales para quienes
tienen la fortuna de cruzarse en su camino. Tal es el caso de Fray Antonio
Tembra, franciscano que dedicó su vida a formar y moldear a generaciones de alumnos,
entre otros lugares, en los Seminarios de Herbón y Ponteareas. Tiempo es, aún hoy día, en rendir homenaje a un hombre cuya huella, aunque sutil
en su origen, ha crecido y perdurado en la memoria colectiva de todos aquellos
a quienes tocó con su sabiduría y bondad.
Video homenaje 2019
Hablar de Fray Antonio es hablar de un recuerdo
imperecedero. Esta metáfora, en su aparente contradicción, capta la esencia
de su legado. Como el viento que modela las dunas del desierto, Fray Antonio,
con su pedagogía avanzada y su trato profundamente humano, fue capaz de dejar
una marca que, aunque parece desvanecerse con el tiempo, sigue presente en cada
vida que transformó. Las lecciones que impartió, más allá de los libros y los
exámenes, se han arraigado en las almas de sus alumnos, cultivando en ellos
valores que florecen mucho después de que las palabras exactas se hayan
desvanecido de la memoria.
Fray Antonio no fue solo un educador; fue un faro de
amabilidad y comprensión en un mundo donde, a menudo, la rigidez y la distancia
pueden dominar la relación entre maestro y alumno. Su trato personal y directo,
lleno de empatía y calidez, no solo facilitó el aprendizaje académico, sino que
también construyó puentes de confianza y respeto mutuo, pilares fundamentales
en el proceso de formación de futuros sacerdotes. En cada gesto y en cada
palabra, Fray Antonio encarnaba los principios franciscanos de humildad y amor
fraternal, acercándose a cada seminarista no como una figura de autoridad
distante, sino como un hermano mayor, un guía dispuesto a caminar a su lado.
Fr. Atonio Tembra en el Encuentro de Ourense (2007)
La pedagogía de Tembra Gómez era adelantada a su tiempo, no
porque estuviera fundamentada en teorías complejas o métodos revolucionarios,
sino porque se basaba en algo mucho más esencial y duradero: la humanidad.
Entendía que cada alumno era un ser único, con sus propias luchas, esperanzas y
talentos. Y fue precisamente esa capacidad de ver más allá de las apariencias,
de escuchar con el corazón, lo que hizo de él un maestro inolvidable.
Ahora, al recordar a Fray Antonio Tembra, no solo celebramos
su habilidad para enseñar, sino también su profundo impacto en las vidas de
aquellos que tuvieron el privilegio de aprender de él. Su legado no reside en
los títulos académicos que sus alumnos han alcanzado, ni en los éxitos
profesionales que han cosechado, sino en la manera en que su carácter moldeó el
suyo. En la gratitud que sienten, en el respeto que han transmitido, en la fe
que han vivido.
Fray Antonio nos dejó físicamente, pero su espíritu, su recuerdo
imperecedero, continúa vivo en cada rincón de los Seminarios de Herbón y
Ponteareas. Sus enseñanzas, sus ánimos, su inquebrantable fe en el potencial de
cada ser humano, perduran como un faro que guía nuestros destinos. Y así,
mientras existan corazones que lo recuerden y vidas que lo honren, Fray Antonio
Tembra seguirá siendo, para siempre, el maestro que dejó una huella imborrable
de gratitud en todos aquellos que tuvieron el honor de llamarlo su maestro.
O Camiño Portugués de Santiago é unha das rutas máis
transitadas por milleiros de peregrinos cada ano. Comeza en Lisboa, e os seus
dous principais puntos de partida son Porto e Tui.
Ademais do trazado
tradicional, conta cunha variante que discorre pola costa.
En Padrón comeza a penúltima etapa do Camiño Portugués, un
lugar especialmente simbólico, xa que segundo a tradición xacobea, aquí arribou
o corpo do Apóstolo Santiago.
Entre as opcións de aloxamento dispoñibles para os
peregrinos destaca o Albergue do Convento de Herbón, reservado exclusivamente
para aqueles que contan coa credencial de peregrino.
Este espazo, tranquilo e
acolledor, é ideal para descansar e reflexionar durante a xornada no Camiño.
Rodeado de máis de dez hectáreas de xardíns, bosques e hortas, inclúe os
cultivos dos famosos pementos de Herbón.
Operativo desde o ano 2009 e xestionado pola Asociación
Galega de Amigos do Camiño de Santiago, o albergue está aberto dende o inicio
de abril ata finais de outubro.
Dispón de capacidade para unhas trinta persoas
en dormitorios compartidos, e ofrece os servizos básicos para acoller aos
camiñantes en espazos confortables.
Opinión de peregrinos sobre a experiencia
O horario de chegada está establecido entre
as 16:00 e as 22:00 horas, e os peregrinos son atendidos por hospitaleiros
voluntarios.
As ceas e os almorzos comunitarios non teñen un prezo fixo,
senón que se realizan en base a donativos voluntarios dos usuarios.
Ademais, ás
20:00 horas celébrase unha misa seguida da bendición do peregrino.
Desde o pasado 1 de abril ata o próximo 31 de outubro de
2024, todas as persoas interesadas poden participar, de forma gratuíta, nas
visitas guiadas ao Convento Franciscano de Herbón.
Estas visitas teñen lugar
todas as semanas, de luns a sábado, a partir das 18:30 horas, cunha duración
aproximada de unha hora, aínda que adoitan prolongarse.
Vista aérea do Convento (video)
Para concertar visitas de grupos ou obter máis información,
pódese chamar ao teléfono 666 174 428.
Pulsar sobre as fotos para ver a tamaño natural
As visitas son guiadas por Juan Ramón Martínez Vecino,
antigo alumno do Seminario Franciscano de Herbón e actual secretario de ASAFA,
a entidade sociocultural que nos dota de personalidade xurídica. Juan Ramón
colabora voluntariamente en múltiples labores a favor do Convento e na
preservación da memoria dos seminaristas que alí estiveron. Durante o
percorrido, acompaña ás persoas cun relato ameno e didáctico sobre a historia
de cada recuncho deste mosteiro, declarado hoxe en día Ben de Interese Cultural
galego.
Este sábado, 3 de agosto, celébrase a Festa do Pemento de
Herbón, declarada de Interese Turístico de Galicia e dedicada á exaltación
deste produto.
A festa celébrase desde 1978.
A carballeira do convento dos Franciscanos é o escenario
onde se rende homenaxe aos saborosos pementos,
que, fritos e ben sazonados con sal, son os reis do costume de ir de tapas máis
típico de Galicia, entre viandas varias e frituras de peixe.
Aquí, tras un
vistoso desfile de tractores engalanados, ten lugar o pregón da festa e o
nomeamento das novas damas e novos cabaleiros da Orde do Pemento de Herbón.
Esta recoñece, ademais, cos seus respectivos distintivos, os labores de
promoción de entidades, persoas ou establecementos hostaleiros, así como o
traballo realizado no seu cultivo.
Así foi a de 2017 (video)
A xornada festiva complétase cunha ampla programación: misa
campestre, inauguración e bendición da festa; desfile agrícola ata Padrón,
recepción das autoridades e ofrenda floral á escultura da Pementeira; lectura
do pregón; entrega dos Pementos de Prata e dos premios Novo Pementeiro e Sabio
Pementeiro; entrega de premios aos tractores engalanados; degustación gratuíta
dos pementos de Herbón; música e verbena.
Ao longo do día, a organización reparte ao redor de 3.000 kg
de pementos entre os centos de asistentes, que tamén gozan da degustación de
polbo e churrasco nas carpas instaladas á sombra da carballeira.
Pulsar sobre a imaxe para agrandar
O inicio do cultivo do pemento en Galicia asóciase ás
sementes traídas desde o estado mexicano de Tabasco polos monxes Franciscanos
ao convento de Herbón, no Século XVII.
O proceso de selección das variedades e as prácticas
culturais de recolección precoz comezan entón, transmitíndose desde a
comunidade monacal aos agricultores da súa área de influencia, conformando un
sistema de produción altamente especializado, no que a semente era transmitida
como ben parafernal (formando parte da dote) e nunca fóra da zona de produción.
Xosé Luís Reza Cabano, alumno franciscano dos Seminarios de
Herbón, Ponteareas e Compostela, desenvolveu nestes centros a súa innata
inclinación pola música.
Os camiños da vida levárono aos estudos e ao exercicio da
docencia, incluíndo os do Conservatorio de Música en Solfexo, Teoría da Música,
Transposición e Acompañamento. Destacou pola súa entrega ao solfexo, ao teclado e ao canto, inicialmente como tiple, logo como tenor, e rapidamente como director suplente e, posteriormente, titular das Schola Cantorum dos distintos centros onde realizou as súas etapas académicas.
Foi director de varios grupos corais, aos que a
miúdo forneceu de repertorio propio, grazas ás súas destacadas dotes de
composición, especialmente de melodías. Entre estas agrupacións destacan as
galegas do Porriño-Atios, Taboada e o Orfeón do Carballiño.
Presentación do libro (video)
A corporación municipal do Concello do Carballiño acordou
por unanimidade renderlle homenaxe, dedicándolle un espazo singular na Casa da
Cultura. O acto, celebrado no pasado mes de xuño, contou coa presenza de Reza
Cabano, acompañado pola coral, amigos, familia e unha garimosa representación
dos alumnos de Herbón, a través de ASAFA.
Un ano antes, tamén na súa honra,
publicouse o volume imprescindible da súa obra completa baixo o título
"Pezas de Música Coral".
A coral do Orfeón do Carballiño, nacida da man de Reza
Cabano en 1993 con vinte e catro coristas, chegou a contar con corenta e cinco
voces mixtas. Esta coral organiza o anual Festival de Habaneras da localidade,
un legado do impulso de Reza, que acaba de celebrar a súa 30ª edición, mantendo
viva a memoria deste director inesquecible.
Pulsar sobre a foto para ampliar a tamaño orixinal
Federico Pérez Rey, antigo alumno do Seminario Franciscano
de Herbón, é un popular actor e humorista galego, ademais de filólogo e autor
de guións.
Entre a súa extensa participación en series de televisión, filmes e
obras de teatro, destacan Padre Casares, Era visto! e Cuñados, sen desmerecer o
resto da súa longa carreira, que pode coñecerse con máis detalle neste enlace:
Ademais, o recordo do seu vínculo co Seminario Franciscano
de Herbón, recollido nunha recente entrevista que o xornalista Xan Carballa vén
de publicar na revista Sermos Galiza, leva ese peculiar sentido da retranca
para pór en valor a sedución da piscina do convento (ver recadro na imaxe
gráfica).
Pulsar sobre a foto para ampliar a tamaño orixinal
Nuestro
estimado compañero en Herbón, Fray Martín Carbajo Núñez, ha conmemorado
recientemente su quincuagésimo aniversario de profesión religiosa.
La
celebración, que incluyó diversos actos simbólicos y emotivos, dio inicio el
pasado 13 de julio en el monasterio de Guadalupe en Cáceres. Es de destacar que
Fray Martín, a la temprana edad de 15 años, inició su noviciado en el curso 1973/1974, culminando con su profesión en la Provincia O.F.M. de Santiago.
Posteriormente, en el solemne día de Santiago, el 25 de julio, en Compostela,
expresó su gratitud al apóstol por haber iniciado sus estudios
filosófico-teológicos en dicha ciudad, y antes en el Seminario de Herbón.
Pulsa sobre la imagen para ver e video
El
domingo 28, durante la misa dominical en su pueblo natal, Figueruela de Arriba
en Zamora, Fray Martín extendió su agradecimiento a los vecinos por su
constante apoyo a lo largo de estos cincuenta años de dedicación.
Al concluir
la ceremonia, los asistentes le brindaron un prolongado aplauso en
reconocimiento a su trayectoria.
Residiendo
en Roma desde hace tres décadas, Martín Carbajo no solo ejerce como docente en
dos prestigiosas universidades pontificias, sino que también imparte clases
durante un semestre al año en San Diego, California.
Desde
la Asociación Sociocultural Amigos de San Francisco de Asís (ASAFA), sus
compañeros y alumnos de Herbón nos unimos para extenderle una calurosa
felicitación por su admirable labor y su incansable compromiso.
Manuel Rico (Boimorto, 1948), compañeiro de formación no
Seminario Francisco, exerceu a docencia en varios lugares, inicialmente fóra de
Galicia. Ao regresar, implicouse no proceso de normalización da lingua galega.
Este compromiso coa cultura propia levouno a desenvolver unha intensa
actividade de creación, investigación e publicación de obras sobre a lingua e a
literatura galegas, así como sobre a música tradicional, enfocándose na súa
aplicación pedagóxica.
Pola súa actividade cultural na radio e na prensa, recibiu
varios premios: o Premio do Ministerio de Cultura ao mellor labor cultural
continuado en 1985, o Premio do Ministerio de Cultura ao mellor programa
radiofónico en 1987 e o Premio Xunta de Galicia de xornalismo polo mellor
programa musical en 1989 (RNE Galicia).
Agora, co patrocinio compartido do tamén antigo alumno de
Herbón, Rogelio G. Escaleira, publícase “Canto popular gallego” (Colección de
temas musicais e coplas galegas, 1940), de frei Luís María Fernández Espinosa, nunha
edición comentada por Manuel Rico Verea e con prólogo de frei Juan Manuel
Buxán, ministro provincial franciscano.
Rico Verea, J.M. Buxán e Miguelanxo Seixas
O pasado 24 de xuño, no Convento de San Francisco de
Compostela, realizouse a presentación pública da publicación. No acto, Manuel
Rico estivo acompañado por frei Juan Manuel Buxán e por Miguel Anxo Seixas,
Presidente da Fundación Castelao.
Antes deste acto formal, o 13 de xuño, no marco do xantar
celebrado polos antigos alumnos do Seminario de Herbón no día de Santo Antón,
xa tivemos a ocasión de coñecer esta magnífica edición e de ser agasallados cun
exemplar dedicado por Rico Verea.
Herbón na memoria e na amizade compartida que perdura no tempo
Pulsa sobre a foto para ampliar a tamaño orixinal
O reencontro dos antigos
alumnos do Seminario Franciscano de Herbón é unha celebración
da memoria compartida e da camaradería que perdura no tempo.Ano tras ano, este evento serve como unha
ponte entre o pasado e o presente, onde as experiencias vividas e as leccións
aprendidas son postas ao día.
A amizade, forxada nos corredores e aulas do seminario,
florece de novo en cada encontro, reafirmando os lazos que unen a esta
comunidade.A formación recibida,
tanto en valores como en coñecemento, resoa en cada conversa, en cada abrazo,
demostrando que a educación recibida vai máis alá das paredes do seminario e
esténdese ao longo de toda a vida.
O vindeiro 31 de agosto, novamente, os antigos
alumnos temos a oportunidade de celebrar estas conexións perdurables,
honrando a historia e o legado que nos une.
Pulsa sobre a foto para ampliar a tamaño orixinal
Para participar no xantar, é necesario efectuar un ingreso de 40
euros por persoa na conta bancaria ES83 1550 0001 2100 1297 4523 de Fiar
Banca Ética. Debes indicar o teu nome e confirmar a operación ao Secretario
de ASAFA, Juan Ramón Martínez Vecino, a través do teléfono 666174428 ou
por correo electrónico: juanramon.asafa@yahoo.com.